Saltar ao contido

Gran Premio de Europa de 1983

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio de Europa de 1983
Nome oficialJohn Player & Sons European Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Europa Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1983 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento76 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Brands Hatch (Kent) 51°21′24″N 0°15′45″L / 51.356666666667, 0.2625 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude3,703 km Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data25 de setembro de 1983 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoNelson Piquet Editar o valor en Wikidata
Pole positionElio de Angelis Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNigel Mansell Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de Europa de 1983 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no circuíto de Brands Hatch o 25 de setembro de 1983. Esta carreira viu a Bruno Giacomelli lograr o seu último punto nun campionato, e foi a primeira carreira do médico e actual propietario do circuíto Jonathan Palmer. Tamén tivo lugar exactamente 22 anos antes da primeira carreira do A1 Grand Prix de Brands Hatch, o 25 de setembro de 2005. Foi a única carreira na historia da F1 en que ambos coches Toleman terminaron nos puntos.

Palmer debutou nun terceiro coche de Williams nunha única aparición.[1] Era o piloto de probas de Williams e piloto de fábrica de Honda ese ano, a carreira foi a recompensa que deulle Frank Williams polo seu traballo duro.[1]

Tamén foi a última aparición do equipo Theodore Racing, que deixou a F1 antes da seguinte carreira en Suráfrica.[2]

Cualificación

[editar | editar a fonte]

Elio de Angelis logrou a pole cun tempo que foi de 2´8 segundos máis lento que o tempo da pole do Gran Premio do Reino Unido de 1982 en Brands Hatch establecido por Keke Rosberg no Williams FW08 con Efecto solo. O tempo De Angelis tamén foi 3´6 segundos máis rápido que o tempo da pole de Rosberg na Carreira de Campións fóra de campionato que se disputou no circuíto no principio do ano.

Lotus e Brabham dominaron a cualificación, co compañeiro de equipo de De Angelis Nigel Mansell terceiro cualificado e o Brabham con motor BMW de Riccardo Patrese segundo na grella e Nelson Piquet cuarto. Lotus e Brabham foron os únicos equipos que conseguiron un tempo por baixo de 1:13.0 durante a cualificación. O líder do Mundial Alain Prost cualificou oitavo no Renault RE40, un posto por detrás o seu compañeiro de equipo Eddie Cheever, estaban separados dos catro primeiros polos Ferraris de René Arnoux (5º) e Patrick Tambay (6º).

Keke Rosberg, foi o máis rápido dos non turbos no seu Williams con motor Ford, estaba na parte traseira da grella no posto 16 da grella, case 3 segundos máis lento que o Renault turbo alimentado do Lotus de Angelis. O tempo de Rosberg foi de 0´8 segundos máis rápido que o do súa pole na carreira de campións case 5 meses atrás (o casco de Rosberg lucía un adhesivo de "I love turbo" (amo o turbo), para lembrar a Williams a necesidade do motor Honda turbo que usarían na próxima carreira para ser competitivos). Kenny Acheson ( RAM - Ford), Corrado Fabi (Osella - Alfa Romeo) e Jacques Laffite (Williams-Ford) non puideron clasificarse mentres que o Theodore-Ford de Johnny Cecotto retirouse antes do inicio da fin de semana. Foi a segunda non-cualificación consecutiva de Laffite logo de non lograr clasificarse na carreira anterior en Italia, foi a terceira (e última) vez da súa longa carreira. O seu fracaso anterior para cualificar foi en 1975 cando non puido clasificarse para o Gran Premio de Mónaco.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 1:12.342 1:12.092
2 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:13.475 1:12.458 +0.366
3 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 1:12.623 1:13.089 +0.531
4 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 1:12.724 1:13.095 +0.632
5 28 Francia René Arnoux Ferrari 1:13.596 1:13.113 +1.021
6 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 1:13.898 1:13.157 +1.065
7 16 Eddie Cheever Renault 1:13.592 1:13.253 +1.161
8 15 Francia Alain Prost Renault 1:13.342 1:13.526 +1.250
9 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:13.679 1:14.750 +1.587
10 7 John Watson McLaren-TAG 1:14.296 1:13.783 +1.691
11 35 Derek Warwick Toleman-Hart 1:14.411 1:13.855 +1.763
12 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:15.521 1:13.949 +1.857
13 8 Austria Niki Lauda McLaren-TAG 1:15.266 1:13.972 +1.880
14 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:14.403 1:15.440 +2.311
15 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 1:14.727 1:15.174 +2.635
16 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 1:14.917 1:15.252 +2.825
17 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 1:15.346 1:15.501 +3.254
18 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:16.094 1:15.428 +3.336
19 40 Stefan Johansson Spirit-Honda 1:16.525 1:15.912 +3.820
20 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:17.134 1:16.640 +4.548
21 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 1:16.769 1:17.454 +4.677
22 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:17.141 1:16.880 +4.788
23 26 Raul Boesel Ligier-Ford 1:17.177 1:17.593 +5.085
24 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:17.850 1:17.408 +5.316
25 42 Jonathan Palmer Williams-Ford 1:17.432 1:17.524 +5.340
26 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:17.456 1:17.936 +5.364
27 17 Kenny Acheson RAM-Ford 1:17.577 1:18.069 +5.485
28 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 1:19.087 1:17.816 +5.724
29 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford 1:18.467 1:18.261 +6.169
Ret 34 Johnny Cecotto Theodore-Ford
Fonte:[3]
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 76 1:36:45.865 4 9
2 15 Francia Alain Prost Renault 76 + 6.571 8 6
3 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 76 + 30.315 3 4
4 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 76 + 34.396 14 3
5 35 Derek Warwick Toleman-Hart 76 + 44.915 11 2
6 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 76 + 52.190 12 1
7 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 76 + 1:12.684 2  
8 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 75 + 1 volta 9  
9 28 Francia René Arnoux Ferrari 75 + 1 volta 5  
10 16 Eddie Cheever Renault 75 + 1 volta 7  
11 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 75 + 1 volta 18  
12 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 75 + 1 volta 21  
13 42 Jonathan Palmer Williams-Ford 74 + 2 voltas 25  
14 40 Stefan Johansson Spirit-Honda 74 + 2 voltas 19  
15 26 Raul Boesel Ligier-Ford 73 + 3 voltas 23  
Ret 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 67 Trompo 6  
Ret 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 64 Motor 26  
Ret 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 63 Acelerador 24  
Ret 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 50 Motor 17  
Ret 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 43 Motor 16  
Ret 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 39 Embrague 15  
Ret 7 John Watson McLaren-TAG 36 Trompo 10  
Ret 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 27 Fuga aceite 20  
Ret 8 Austria Niki Lauda McLaren-TAG 25 Motor 13  
Ret 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 12 Bomba aceite 1  
Ret 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 0 Embrague 22  
NSC 17 Kenny Acheson RAM-Ford    
NSC 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo    
NSC 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford        

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio de Suráfrica de 1983
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1977
(designado Gran Premio de Europa)
Gran Premio de Europa Carreira seguinte:
Gran Premio de Europa de 1984

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

  1. 1,0 1,1 "8W - Who? - Jonathan Palmer". Forix.autosport.com. Consultado o 2012-06-17. 
  2. "Roberto Guerrero - Biography". Arquivado dende o orixinal o 16 de novembro de 2007. Consultado o 26 de abril de 2015. 
  3. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 210. ISBN 0-905138-25-2. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]